Op 3 juni 2019 omstreeks 11 uur in de voormiddag arriveren we te Brecht, Abdijlaan 9 – Abdij Onze Lieve Vrouw van Nazareth. We zullen er vier dagen doorbrengen op het ritme van het gebed van de zustergemeenschap.
We worden van harte verwelkomd door de gastenzuster, zr. Theresa. Het is een beetje als thuiskomen. Na de kamerverdeling kunnen we ons nog net installeren in wat ons eigen optrekje mag zijn gedurende deze 4 dagen. Dan is het tijd voor het middaggebed met aansluitend het middagmaal. Naar goede gewoonte gebruiken we de maaltijd(en) in stilte, met rustige muziek op de achtergrond.
Leven en werken van de abdijgemeenschap worden geïllustreerd a.d.h.v. 2 DVD’s en een gesprek met zuster Theresa. Een vernieuwde kennismaking, toch weer een beetje anders dan vorige jaren.
Na het vieruurtje staat de eerste inleiding op het programma. We krijgen van Marijke een lege map (?). Een groeimap. Stap voor stap mogen we ze vullen met teksten en eigen bedenkingen en verwerkingen.
De eerste en ook wel voornaamste vraag krijgen we al direct op ons bord. Wat is belangrijk, ja het belangrijkste? Een gebed van jezuïet Benjamin Gonzales Buelta , sj. drukt ons onmiddellijk met onze neus op de feiten. “Het belangrijkste is niet…” Het lezen van deze tekst maak ons onmiddellijk duidelijk dat niet ik, maar God op de eerste plaats (moet) kom(en)t in ons leven. “Dankbare stilte… de beste manier om U te ontmoeten”. En aan stilte zal het ons deze dagen niet ontbreken.
17u15 : tijd voor de vespers gevolgd door het avondmaal en tenslotte om 19u30 de completen of dagsluiting. Tussenin een brok stille tijd om te mediteren over de eerste inhoudelijke brok van onze retraite, het hogergenoemde gebed. Na de completen hebben we (wie wilde en nog niet te moe was) hierover nog uitgewisseld.
Na een voor sommige te korte nachtrust mogen we met de zusters om 7u00 de lauden bidden/zingen en aansluitend eucharistie vieren, samen met het ontbijt belangrijke momenten om de dag goed te beginnen. Om 9u15 roept het klokje ons alweer op voor het volgende gebedsmoment, de terts om 9u30.
Hierna krijgen we onze tweede inhoudelijke inbreng. “Leve de onverschilligheid”, – een stukje uit de Geestelijke oefeningen van Ignatius van Loyola -. Hieruit komt vooral naar voren dat “onthechting” van materiële dingen ons innerlijke vrijheid geeft, ons vrij maakt om God lief te hebben. Dit onderwerp houdt ons de rest van de dag bezig.
’s Namiddags, met de zon als gezel, maken we een wandeling in de mooie natuur in de onmiddellijke omgeving van de abdij. Halverwege vinden we – als bij wonder – een uitnodigende picknickplaats voor ons vieruurtje. Na de dagsluiting volgt de uitwisseling over de “onverschilligheid”.
Woensdag 5 juni –de Bruiloft van Kana, een tekst van Jean Vanier – is onze derde opstap. “Tijd maken voor het Feest” We vragen de Heer onze kruiken te vullen met liefde, vertrouwen, hoop, toekomst, vreugde en vrede, verlangen… naar het uiteindelijke bruiloftsfeest bij de Heer.
In de namiddag worden we ondergedompeld in Gods belangeloosheid.
Een tekst van Paus Franciscus hierover: “Wees niet bang voor Gods belangeloosheid”, gevolgd door de evangelietekst van Lucas, 14, 15-24, is onze vierde input.
God zet altijd de eerste stap. Hij nodigt uit en verwacht dat wij komen. Ben ik mij hiervan bewust? Leef ik vanuit het perspectief van het Grote Feest? Wat houdt mij tegen? Deze en andere vragen houden ons de rest van de dag bezig.
Als afsluiting gaan we de stilte in met psalm 16: Gij zijt mijn Heer, mijn geluk.
Marijke daagt ons uit om een brief te schrijven aan God, vanuit wat we de voorbije dagen hadden gevoeld, beleefd, gedacht… of misschien ook niet.
Het zijn ontroerende momenten als we ook dit met elkaar kunnen delen.
Na de koffie is het tijd om afscheid te nemen. Vanuit deze vruchtbare dagen kunnen we gesterkt, vervuld van vreugde weer ieder onze eigen weg gaan, in onze eigen leefwereld maar sterk verbonden door wat we samen hadden gedeeld.
T.M.
Samen in Vreugde 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.