Zie, alles wordt nieuw!

Najaarsretraite Ranst 30 september tot en met 4 oktober

9 vreugdevrienden arriveerden op 30 september omstreeks 11 uur in Hof Zevenbergen te Ranst. Het was een hartelijk weerzien. We  hadden er allemaal naar uitgekeken. Het welkom van Broeder Luc was nog een extra prikkel om ons weer onmiddellijk thuis te voelen. Na de kamerverdeling kregen we nog de tijd om er ons te installeren.
Om 12 uur hielden de zusters hun middaggebed, een gelegenheid tot gebed waarvan we de hele week dankbaar gebruik maakten. Hierna werden we elke dag opnieuw verrast met een gevarieerd en rijkelijk middagmaal, aangepast aan ieders dieet. Ook het avondeten had telkens een verrassing in zich. We spraken af ontbijt en avondmaal in stilte te nuttigen.
Om 15u00 uur mochten we proeven van een eerste inleiding, die al snel werd omgedoopt tot “impulsmoment”. Om 17u00 was er het avondgebed in de kapel bij de zusters. Na het avondgebed (17u30) bleven we nog een half uurtje in stille aanbidding bij Jezus. Het avondeten werd geserveerd om 18u15.
Na de afwas werd ook de mogelijkheid geboden om het nieuws te volgen op TV.
Om 19u45, een belangrijk moment in de dag, uitwisseling, met aansluitend de dagsluiting. ‘ s Morgens  om 8u00 namen we deel aan de lauden (morgengebed). Tot zover de dagindeling. Gedurende de week kwamen nog 4 vreugdevrienden een dag mee-beleven.

De retraite kreeg als thema: “Zie alles wordt nieuw” (naar Jesaja 43:19-Zie, iets nieuws ga Ik maken, het is al aan het kiemen, weet gij dat niet?), verbonden met het jaarthema van onze Kerk: “Gods akker zijn wij… groeien in heiligheid”
Een retraite kan mooi, intens en goed zijn… maar de inhoud en wat we beleefd hebben gaat vaak verloren in de stroom van het leven of raakt erdoor op de achtergrond. Heel soms duikt hier of daar nog vaag iets op uit onze herinnering. Daarom is het belangrijk dat wij ons blijven toevertrouwen aan het eeuwige liefdesverbond en blijft het onze opdracht om vanuit ons “zijn”, licht te brengen in donkere dagen. Dat is wat Samen in vreugde, christenen in weer en wind ook doet.
We moeten nieuwe dingen echter zien met hun schaduwzijden – donkere kleuren – maar we dienen erover te waken dat we de andere kleuren niet uit het oog verliezen. God kleurt ons leven!
Doorheen de dagen nam Broeder Luc ons mee naar de bron van het wonder om er te drinken van het leven dat elk moment opborrelt. We mochten het licht van Jezus ontdekken en ons geborgen weten. We kregen de opdracht te schitteren zodat Gods liefde in de wereld schijnt.
We werden geroepen om de weg van God te ontdekken en te volgen. Met HEM onderweg! “Uittocht, doortocht, intocht. Altijd op toch. – soms in de tocht.” We mogen leven in het geloof en van de hoop dat God ons nooit aan ons lot overlaat. Op Hem mogen wij blijven vertrouwen. Zelfs een splinter, weggevlogen terwijl een specht op een boom inhakt, kan een teken van hoop zijn.
En al misten we de dagelijkse eucharistieviering, we hebben genoten van de vredevolle stilte, en van het gebed van de zusters. En er heeft veel vreugde geklonken bij de uitwisseling van gedachten en ervaringen. We kunnen gesterkt weer onze dagelijkse bezigheden opnemen, een beetje gegroeid in heiligheid, als nieuw-geboren vreugdevolle mensen.
Bedankt iedereen