Aan tafel bij Marijke – Matteüs 23,1-12

 

Terwijl we naar Marijke reden doken onderweg hier en daar plassen op daar waar voordien zelden water te zien was. Drassige weiden en tuinen zijn ontstaan, het bewijs dat de natuur zo stilletjes verzadigd raakt met het regenwater. Het heeft goed gedaan, de waterreserves zijn op de meeste plaatsen goed aangevuld. We zijn klaar voor een zonnige zomer…
Bij Marijke aangekomen werden we vriendelijk ontvangen, maar op een iets andere manier dan anders. Door het coronavirus gaven we uit respect voor elkaar deze keer geen kusjes of knuffels en hielden we afstand. Toch wel moeilijk, als dat niet in je gewoonte ligt…
Even de handen wassen en dan werden de gerechtjes opgewarmd en de tafel gedekt.
Na het zingen van het lied ‘Laudate dominum‘ konden we van al het lekkers proeven. Het was wel vastentijd, maar vanavond waren we hier samen met de Heer en elkaar en was het dus feest…
Allerhande gespreksstof kwam aan bod. Er werd o.a. gesproken over het coronavirus en de impact ervan op ons dagelijks leven evenals over het lekkere eten en de bereiding ervan.

Na het afronden van ons gesprek en het afruimen van de tafel was het tijd om het stil te maken. Het evangelie Matteüs 23,1-12 werd gelezen en we vertelden elkaar wat ons raakte:

De schriftgeleerden en de Farizeeën hebben plaats genomen op de leerstoel van Mozes.

  • Jezus zegt dat Hij niets komt veranderen van de wetten maar Hij voegt er iets aan toe
  • Je hebt maar 1 leraar, de Christus…
  • Marijke zegt: “Ik vind het wel goed te doen en te onderhouden alles wat zij (schriftgeleerden en Farizeeën) zeggen en niet hun handelen als maatstaf te nemen.” Het is de kunst om vast te houden aan wat er gezegd is en wat goed is, zodat we het kind niet met het badwater weggooien…
    • Echtheid: > woorden overeenkomen met daden…
    • Nederigheid: > loslaten van het wereldse
      > loslaten van het ego (wie ben ik,  wat doe ik, wat bezit ik)
      > vanuit uw hart op zoek gaan naar Zijn liefde en die met een
      echtheid als broeder of zuster uitdragen naar de anderen…

Uit het inleidingswoord :

  • Beken eerlijk je fouten ⇒ pas dan geldt: want al zijn ze rood als scharlaken,
    zij zullen wit worden als sneeuw…

Uit het voorwoord:

  • De christen zal de nederige dienaar van zijn broeders zijn
    Dit doet denken aan het evangelie van Johannes 15, 9-17 waarin Jezus zegt :
    “Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt zoals Ik u heb liefgehad. Als gij mijn geboden onderhoudt zult gij in mijn liefde blijven, gelijk Ik, die de geboden van mijn Vader heb onderhouden in zijn liefde blijf.”
  • Christus zegt : Ik vertel jullie al deze dingen omdat Ik wil dat jullie dezelfde vreugde voelen zoals Ik.

Uit het nawoord:

  • U bent allen broeders / zussen van elkaar allen gelijk
    met 1 Vader en 1 leraar, Christus

Er werd ook opgemerkt:

  • Deze tijd doet ook terugdenken aan jeugdjaren, aan Aswoensdag en vastentijd met een aantal regels waar je jezelf aan moest houden in verband met wat en hoeveel eten…
    Vandaag hebben we van een lekkere maaltijd genoten, samen met elkaar, uitkijkend naar een mooie Pasen…

Het evangeliegesprek werd beëindigd met het lied ‘Neem mij aan zoals ik ben’. Maar nog net daarvoor werden we door Marijke erop attent gemaakt dat het vandaag de 8ste verjaardag van de Verijzenisviering van Pater Bob Jansen S.J. was…

Na het afwassen namen we op dezelfde respectvolle manier afscheid van elkaar: van op afstand zwaaiden we naar elkaar, allen met een glimlach op ons gezicht. Het was weer een liefdevolle verbonden bijeenkomst met de Heer en elkaar…

Lieve groeten,
Petra

Aan tafel bij Marijke – Matteüs 21, 28-32

Tien klapstoeltjes waren in het koffer van de auto geladen en mochten mee naar Marijke. Ze zijn nodig om dienst te doen aan de gevangenispoort te Hasselt waar thuisfront zal doorgaan. Tijdens de rit klapten ze bij iedere draaibeweging zachtjes tegen elkaar. Het waren net kerstbelletjes waardoor een blij gevoel naar boven kwam. Bij aankomst stond Marijke al in de deuropening om me te verwelkomen. Ik was wat later en iedereen was nieuwsgierig naar het gerechtje dat ik bij me had. De anderen hadden al voor een voorgerechtje en een aantal nagerechtjes gezorgd. En ik had een hoofdgerecht bij me, kwam dat even goed uit! Vlug opwarmen en we konden aan de al mooi gedekte tafel!

Na het lied ‘Laudate dominum’ mochten we van al het lekkers genieten en gingen we in gesprek met elkaar. Er werd o.a. verteld over het brandden van een kaarsje door meer dan 2000 personen afgelopen zondag in de Sint-Quintinus kathedraal te Hasselt, waar mensen van ‘Samen in Vreugde’ mee de kaarsjes hebben uitgedeeld. Prachtig! Over Zuster missionaris Jeanne Devos die zich al meer dan 50 jaar inzet in India tegen de armoede die er vooral vrouwen en kinderen treft. In 2005 werd ze voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Vrede. Op zondag 26 januari 2020 komt ze voor ‘Samen in Vreugde’ spreken in het PCS te Kiewit.

Na het afruimen van de tafel, was het tijd om het stil te maken. Drie kaarsjes brandden op de mooie adventskrans. Het evangelie van Matteüs 21, 28-32 werd gelezen en we deelden wat ons raakte :

  • Om het Rijk Gods binnen te gaan -> Geloven
  • Geloof is heel persoonlijk, zit heel diep in je hart -> enkel God kan het zien…
  • Belangrijk dat je gelooft in Jezus -> Hij is ook vandaag in het hier en nu met zijn onvoorwaardelijke Liefde…
  • Door te geloven in Jezus blijven wij in verbondenheid leven met God de Vader…
  • Niet ‘doen-alsof’
  • Telkens opnieuw aftoetsen en onszelf in vraag stellen…
  • Juiste intenties…
  • Alle tijd die we besteden aan oordelen over anderen, kunnen we beter aan onszelf besteden om onszelf te verbeteren…

Naar gewoonte werd het evangeliegesprek afgesloten met “Neem mij aan zoals ik ben”.
We namen afscheid van elkaar…
Vastbesloten op weg naar Kerstmis, die weg samen met Jezus te gaan…

Lieve groetjes van Petra

 

Aan tafel bij Marijke – 3 december 2019

De donkere avond, waarin we naar Marijke reden, werd verlicht door hier en daar kerstlichtjes die aan de huizen fonkelden. Het gaf een feestelijk gevoel. En dat gevoel namen we mee naar binnen bij Marijke. Lachend begroetten we elkaar en begonnen aan de voorbereiding van een uitgebreid avondmaal. Deze keer bestaande uit meerdere voorgerechtjes, soep, hoofdgerecht en een nergens nog te vinden zelfgemaakt dessert dat nostalgische herinneringen opriep.

We zongen het ´Magnificat` en konden dan van al dat lekkers proeven en met elkaar in gesprek gaan. Allerhande thema´s kwamen aan bod. Vermits zondag 1 december de adventsperiode was ingezet en de digitale adventsretraite was gestart, werd ook gedeeld met elkaar hoe we deze adventsretraite samen kunnen beleven.

Na de maaltijd maakten we het stil voor het evangelie van Lucas 10, 21-24. Eén kaarsje brandde op de mooie adventskrans. We vertelden wat ons raakte:

  • Angstig zijn om dingen los te laten houdt ons soms tegen ons te richten op het goede, op Jezus Christus…
  • Ratio = afgod van deze tijd, maar dat is niet alles…
  • Als je leeft uit de genade van God, in het geloof, vertrouwen op God dan
    ZIEN wij dat God ons richtwijzers geeft om te ZIEN.

    •        stel je open, fris en onbevangen als een kind…
    •         ZIEN geeft innerlijke rust…
    •         ZIEN geeft dankbaarheid…
    •         Wij zullen gelukkiger worden als we ´eerst` naar ´Jezus KIJKEN`.
    •         Dan zullen we gelukkiger zijn ook in donkere momenten…

Enkele mooie uitspraken van:
– Monseigneur Schreurs : “Spelend leven, we hoeven niet te zwaar te tillen als we uit die genade leven.
– Paus Franciscus : “Discussie die zwaar is, komt niet van de Geest. De Geest is vrolijk speels.”

Nog iets dat Marijke deelde : Vandaag is het de grote dag van missionaris Franciscus Xaverius. Eén van de belangrijkste Jezuïeten. Hij speelde een belangrijke rol in de opbouw van de missie in Zuid- en Oost-Azië. 
Ook hebben we gedacht aan Pater Bob zaliger, die zijn verjaardag viert op 9 december.
Het evangeliegesprek werd afgesloten met het lied “Neem mij aan zoals ik ben”.
De afwas was deze keer voor de afwasmachine…
We namen afscheid van elkaar. Met innerlijke rust, van plan om eerst te ZIEN/KIJKEN naar Hem, vertrokken we naar huis terug.

Lieve groetjes van Petra

 

Aan tafel bij Marijke

8 oktober 2019 

De deur bij Marijke stond op een kier. Een uitnodiging om naar binnen te gaan, wat we, na een duwtje op de bel, ook deden. Marijke was niet meteen te vinden, tot we buiten, achter in de tuin, beweging zagen: mensen waren volop noten aan ’t rapen. En daar was ze, ons Marijke. En terwijl zij zo bezig waren, startten wij alvast met het opwarmen van de meegebrachte gerechtjes, en het dekken van de tafel. Het was een hele bedrijvigheid in de keuken. We voelen er ons thuis!

Na het begroeten van de notenrapers en de nog wat later gearriveerde “vreugdegangers”, konden we aan tafel bij Marijke! We zongen samen ‘Laudate omnes gentes’ en genoten van de gerechtjes en het gezellig keuvelen dat later uitmondde in een meer diepgaand gesprek. Een gevoel dat aanwezig was bij enkelen om ook met nieuwe mensen de liefde van Jezus te kunnen delen… Hoe we mensen zover kunnen krijgen om open te staan voor Hem en misschien hun weg te vinden naar ‘Samen in Vreugde, christenen in weer en wind’…
Het was een goed gesprek met mooie inzichten, in goede banen geleid door Marijke, zodat ieder aan het woord kwam en dat we naar elkaar luisterden…
Het gesprek werd beëindigd en de tafel afgeruimd. Tijd voor het evangelie van de dag : Lucas 10, 38-42.
Dit bracht ons zoveel om dankbaar voor te zijn, zelfs een antwoord op de vragen uit ons  tafelgesprek:

  • Luisteren naar de woorden van God…
  • Niet teveel regeltjes…
  • Doe wat Hij u zeggen zal… Luister naar Hem…
  • Tijd die wij besteden aan het woord van God is geen verloren tijd…
  • Hij geeft ons leven

Uit het voorwoord klonk ook: wanneer wij het woord van God zijn werk laten doen, lukt alles…
Uit het nawoord kwam naar voren: wie niet eerst naar God luistert heeft niets in de wereld te brengen…
En een mooie gedachte om af te ronden: We mogen zowel Maria als Marta zijn, als het maar in evenwicht is…
Afsluitend zongen we het mooie lied ‘Neem mij aan zoals ik ben‘.

We voelden dat we weer wat gegroeid waren…

We konden met een tot rust gekomen ingesteldheid afscheid nemen van elkaar, wetende dat Hij verbonden is met ons, die er voor openstaan en dat Hij ons de weg zal wijzen…

Lieve groetjes,
Petra