Muziekdag

We mochten in de loop der jaren al  hele fijne muziekdagen beleven. Als het lenteweer nog niet van de partij is, halen we ze binnen met bloemen en vele blije gezichten.

Dit jaar ging het zo.

Wim kiest de liederen uit.  Terwijl de zangers hun beste stemmen bovenhalen ontfermt Annemie zich over de muzikanten. Joachim met de hobo, Annemie op dwarsfluit, Mieke op haar fluit, Lut met de blokfluit, Annika op de gitaar en Luna met de harp, een heus muziekensemble!

Na de uitgebreide lunch met soep, broodjes en gebak was het tijd om zangers en muzikanten samen te laten oefenen. En dat klonk goed.

Velen hadden de lekkerste dingen gebakken en de overschot hebben we verdeeld om mee naar huis te nemen.
Te voet zijn we dan naar de kerk gewandeld. Na de generale repetitie waren we helemaal klaar voor de viering. Priester Wim Keunen ging de viering voor, hij vertelde over Lazarus en hoe het echte leven dat eeuwig en goddelijk is pas ontstaat als we loslaten en sterven. Het beklemmende ‘kleine’ leven gericht op onze kleine eigen wereld maakt nooit echt gelukkig. Werkelijk leven is liefde delen, vertrouwen en geloven zelfs door de dood heen.

Enkele vreugdevrienden, die niet konden deelnemen aan de muziekdag kwamen meevieren en dat was heel fijn!
Sommigen gingen na de viering huiswaarts, met een groepje gingen we nog een hapje eten in een taverne. En of het plezant was!

Dank aan iedereen die zich ingezet heeft om van deze dag een blije, vreugdevolle dagen te maken!

Katrien was er bij in de eucharistieviering. Ze schrijft:

“Nog net op tijd arriveerden we in de viering van Melveren. De kerk was mooi gevuld. Vooraan de zangers van Samen in Vreugde.
Vanaf het eerste lied zat de sfeer en de toon er mooi in. De soms uitbundige en soms ingetogen liedjes, zorgden voor een aangename sfeer in de kerk. Ubi Caritas klonk heel diep, Als de vreugde van de Heer je hart vult, dan weer heel blij. De liedjes raken toch iedere keer weer een andere laag in je hart. Alle instrumenten klonken prachtig samen. De harp was een nieuwe, prachtige aanvulling.
Het was fijn om iedereen nog eens terug te zien. Even bij te praten. Te merken dat iedereen “in weer en wind” nog steeds rechtstaat. En dat we elkaar steunen: dan de ene de andere, dan weer omgekeerd. Dat is het mooie van Samen in Vreugde. Een onzichtbare verbondenheid die vruchten afwerpt.”