Maandag 30 mei 2022 We zijn gastvrij ontvangen door de zusters van Nazareth. Zuster Theresia was er om ons op te vangen. Daarna hebben we in de filmzaal een mooie powerpoint gezien over het klooster en over hoe de zusters hun kloosterleven beleven.
We hebben de woorden van zuster Theresia meegenomen naar de eerste inleiding van Marijke. Het thema was hoe de H. Geest werkt in het synodaal proces dat onder impuls van onze paus gestart is in de kerk. Belangrijk is de ontmoeting, luisteren naar wat de H. Geest ons zegt, onderscheiden van waar het komt.
Dinsdag 31 mei De inleiding zette ons verder aan het denken over de H. Geest. Na de middag maakten we onder leiding van Lut een wandeling in de mooie, groene omgeving van het klooster.
Woensdag 1 juni Mieke heeft ons ’s morgens verrast met een mooi gedicht:
Geest van ’t water, klater, schater. Lacht vol pracht en vol plezier. Mag ik je minnen, opnieuw beginnen op dit moment nu en hier.
Gods geliefde mag ik wezen gedragen door de H. Geest. Nooit nog zal ik verloren wezen ‘k dans als een blad op Gods rivier.
De inleiding van woensdag ging onder andere over de nederigheid met een tekst van paus Franciscus (van 2016): Een groot hart en een nederige ingesteldheid zijn de trekken van een christen.
‘Altijd opnieuw geloven, twijfels overwinnen, niet gemakkelijk, maar toch…’
‘Vertrouw in de onuitputtelijke kracht van Gods Liefde – Geest Die bracht ons samen en houdt ons bijeen in Hem.’
‘Maken jullie nog veel meer mensen gelukkig in deze wereld en verkondig verder zijn lof, zijn daden, de daden van de Heer!’
Deze quotes van Pater Bob Jansen s.j. vertellen iets over het Pinkstergebeuren. De leerlingen van Jezus voelden zich in de steek gelaten. ‘Waar is Jezus nu? Hij had gezegd dat hij altijd bij ons zou blijven…’ Na zijn overlijden en zijn Hemelvaart blijven de leerlingen vertwijfeld achter. Zo gaat het ook met ons, soms voelen we ons verdrietig, in de steek gelaten, waarom overkomt mij dit? Wat gebeurt er toch allemaal in de wereld? Op die momenten blijven geloven dat het beter wordt, dat er altijd hoop is, dat vraagt moed en vertrouwen.
En dan het Pinkstergebeuren! De Geest openbaart zich zo vurig en er verandert iets in de harten van de apostelen. Het is alsof de puzzelstukjes in mekaar vallen. Ze voelen nu dat God’s liefde, God’s Geest werkelijk bestaat en dat er een onuitputtelijke kracht vanuit gaat.
Moge ook wij steeds weer deze Pinksterervaring beleven en uitdragen. Laten we danken en bidden voor de gave van de H. Geest, Gods liefde en kracht die in ons en in de wereld woont en werkt, vaak anders en meer dan we vermoeden! Het kan eigenlijk elke dag Pinksteren zijn…
Samen in Vreugde, Christenen in weer en wind bestaat 20 jaar!
Twintig jaar geleden waaide er een geest en nog steeds, een geest die mensen samenbrengt, die ons kansen geeft om door alles heen Zijn Vreugde te beleven.
Dit is een feest dat we samen willen vieren in 2022 en 2023. Hieronder een dankgebed ter gelegenheid van dat feest!
Dank voor een geest die waait onder ons een geest van samenhorigheid een geest die ons altijd weer samenbrengt
Dank voor een geest van waarachtig samenzijn een geest van verbondenheid en gebed een geest die ons openstelt voor elkaar
Dank voor een geest die ons brengt waar we nu staan een geest die ons in beweging houdt een geest die ons inspireert
Dank voor een geest die waait onder ons een geest van diepe vreugde die van Jezus en Zijn Vader komt
Onder een stralende zon en met een warme glimlach werden op zaterdag 7 mei bezoekers aan mensen in de gevangenis van Hasselt ontvangen. We willen hen met onze aanwezigheid en een kleine attentie een hart onder de riem steken. Hun bezoek aan een familielid of vriend is immers goud waard! www.thuisfront.be
Thuisfront Hasselt zaterdag 7 mei 2022 – verslag door Christiane Beckers
Thuisfront 2022 zit erop. Samen hebben we zaterdag aan de gevangenispoort van Hasselt vreugde gebracht. Je kon het zien, je kon het horen, je kon het voelen, je kon het … Tijdens het terugblikken op deze dag en vooral op hetgeen we mochten beleven… moest ik denken aan de Blijde Boodschap volgens Johannes 15, 9-17:
“Ik hou van jullie, net zoals de Vader van mij houdt. Doe wat ik van je vraag. Want dan blijft mijn liefde je leiden. Ook ik heb altijd gedaan wat de Vader van mij gevraagd heeft. En zijn liefde heeft mij altijd geleid. Ik vertel jullie al deze dingen, omdat ik wil dat jullie dezelfde vreugde voelen als ik. Ik wil dat jullie vreugde volmaakt is. Ik geef jullie deze regel: Houd van elkaar, net zoals ik van jullie houd. Het grootste bewijs van liefde is dat iemand wil sterven voor zijn vrienden. Jullie zijn mijn vrienden als jullie doen wat ik van je vraag. Ik noem jullie niet langer dienaren, ik noem jullie vrienden. Want dienaren weten niet alles van hun heer. Maar aan jullie heb ik alles bekendgemaakt wat ik van mijn Vader gehoord heb. Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik heb jullie uitgekozen. En ik geef jullie de opdracht om de wereld in te gaan. Doe goede dingen, en blijf dat doen. De Vader zal jullie alles geven wat je hem vraagt, omdat jullie bij mij horen. Dit vraag ik van jullie: houd van elkaar.’’
Wat kan het leven toch mooi zijn! Reeds in de ochtendlijke uurtjes waren vele vrijwilligers van S.I.V toegekomen aan de gevangenispoort. Druk in de weer met het uitladen van de aanhangwagen en Berty’s auto die volgeladen was met oude fruitkisten, een grote witte tent en sierlijke, flesjes met knalgele brem takjes, gekleurde tafelkleedjes, vele bloemenplantjes om uit te delen aan de bezoekers enz…. Het geheel werd met oog voor schoonheid en gezelligheid opgesteld.
Het zonnetje was gelukkig ook van de partij en tezamen met de liefdevolle inzet van deze vrijwilligers waren zij reële ‘vreugdebrengers’ voor de vele bezoekers, oud en jong en mama’s en papa’s met kinderen. Met bemoedigende woorden wilden zij de bezoekers ‘een hart onder de riem steken’. Zij ervaren dat vele bezoekers het kunnen opbrengen om al vele jaren wekelijks of zelfs dagelijks hun vader, moeder, zoon of dochter, vriend, man, vrouw of kleinkind te komen bezoeken. Ze komen dikwijls van ver. In totaal hebben de vrijwilligers een honderdtal plantjes uitgedeeld en de bezoekers kregen ook lekkere watermeloenen-lolly’s aangeboden.Met een kleurrijk kaartje met hoopvolle wensen gingen de bezoekers weer naar huis. De afbraak van onze ‘Vreugdewinkel’ ging echt wel sneller dan de opbouw ervan, merkte Marijke op. Daarna reden ook alle vrijwilligers blij en met een vreugdevol hart naar huis.
Met een 10 tal vrienden begonnen we de samenkomst met een Eucharistievieringen in de namiddag hebben we aanbidding gehouden. Na de viering spraken we nog eens over de impact van Laudato Si. Er werd in een document samengevat wat we reeds gedaan hadden en de checklist van vorige samenkomst werd er nog bijgehaald. De basis van een ecologische ommezwaai ligt in een algemene ecologische bekering. Die begint bij jezelf en gestoeld op gebed zal ze aanstekelijk werken. Het doel van de checklist is niet zozeer de lijst op zichzelf navolgen. Het gaat erom aandacht te hebben voor onze ecologische voetafdruk die moet verkleinen.
Na de aanbidding vertelde Berty over een boomkwekerwaarmee hij vroeger zaken deed. Die man is in die kringen opgemerkt voor de manier waarop hij omgaat met het kweken van jonge planten. Berty kende die man met zijn werkwijze al van 30 jaar geleden. Hij deed niet mee in de veldslag om zo rap en zoveel mogelijk geld te verdienen. Hij investeerde in duurzaamheid: volgens hem is duurzaamheid gezondheid van geest en lichaam. In die tijd was hij een voorloper van de geest die zou werken in Laudate Si. Het is goed te horen dat mensen die je niet kent, op heel gewone wijze dagelijks de strijd aangaan tegen louter winstbejag, de strijd voor duurzaamheid voor de mens en zijn omgeving.
Omdat de winnaresvan de schrijfwedstrijd niet aanwezig kon zijn op de officiële prijsuitreiking, is er te Melveren een tweede editie doorgegaan.
Het was een vreugdevolle bedoening. Een talrijke groep ‘Samen in Vreugde – gangers’ waren aanwezig. We klonken samen op onze eregast, de winnares.
Uiteraard werd het winnende stukje door de winnares zelf voorgedragen en zelfs geduid. Prachtig.
Ook alle andere in de prijzen gevallen stukjes werden nog eens voorgelezen. En een vleugje muziek als intermezzo kon niet ontbreken.
Dan was het tijd om de prijs te overhandigen. Een kunstwerk wat de naam ‘De engelbewaarder’ kreeg, werd door de kunstenares zelf overhandigd en door de winnares blij verrast in ontvangst genomen.
Om deze gezellige namiddag goed af te sluiten werden we nog getrakteerd op koffie en een heerlijke zelfgemaakte taart.
De klok is terug gezet, het is wintertijd. Daardoor was het donker toen we bij Marijke arriveerden. We belden aan en werden zoals gewoonlijk hartelijk ontvangen.
Alvorens we onze meegebrachte gerechtjes begonnen op te warmen, kregen we nog een goede uitleg over hoe de rozenkrans te bidden. Er werden zelfs paternosters in een mooi etuitje uitgedeeld aan diegenen die er nog geen/geen meer hadden. Hartelijk dank!
Samen dekten we de tafel. En na het zingen van ‘Ubi caritas’ konden we gezellig bijpraten en genieten van een lekker feestmaal: soep, hoofdgerecht en dessert. Na het afruimen van de tafel maakten we het stil en werden de kaarsjes aangestoken.
We lazen het evangelie van Lucas 14, 15-24 en we vertelden elkaar wat ons raakte :
Jezus bereidt een feestmaalvoor ons…
Hij nodigt ons uit en wij maken excuses...
Zoek eerst het koninkrijk Gods en de rest word je geschonken…
Kijk naar wat ‘echt’ belangrijk is…
Bewust zijn van de vruchten van de Geest
leven in Zijn Geest…
als we niet verbonden zijn, zijn we gauw over ons paard heen, te vlug, te druk,…
Nog enkele mooie uitspraken :
” Als je tegenwerking voelt, moet je het juist doen. “
” Als je God hebt, heb je alles. “
“ JA zeggen tegen GOD. “
Het evangeliegesprek werd naar trouwe gewoonte afgesloten met het lied ‘Neem mij aan zoals ik ben’. Prachtig. Nog even werd de afwas gedaan en alles netjes opgeruimd.
Verbonden met Hem en elkaar begaven we ons, terug door het donker, ieder naar zijn eigen woonplaats.
Zr. Kaat schreef eigenhandig met veel inspanning een verslagje van 27/10.
Ze stuurde het per post. .. Mooi!
Ik mail het jullie door – haar eigen handschrift is evenwel veel mooier…
Zondag 27 oktober kwamen we samen, niet in het PCS te Hasselt, maar in St. Truiden, waar de tentoonstelling loopt over Franciscus en de sultan.
Pater Bob van Laer gidste, ons gedurende meer dan een uur. Met veel vuur maakte hij ons duidelijk hoe Franciscus weigerde – in de tijd van de kruistochten – de moslims te zien en te bejegenen als gevaarlijke veroveraars. Moslims zijn voor hem ook mensen naar Gods beeld en moeten dus, voor alles, als medemensenbenaderd worden.
Vooraf werden we “vorstelijk” ontvangen bij Rita voor onze picknick, waar we bijna in feeststemming aankwamen onder de indruk van de mooie rustige eucharistievieringmet zangkoor en samenzang in de O.L. Vrouw Kerk.
Ook de homilieover hoogmoed en nederigheid, minachting en respect, over zelfverheerlijking en openheid – naar God – maakte diepe indruk.
Tot zover…van Zr. Kaat Ze schreef er nog bij: “Zo goed als het kan…..”
Samen in Vreugde 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.