Ontmoetings-en bezinningszondag 27 oktober 2019

Zr. Kaat schreef eigenhandig met veel inspanning een verslagje van 27/10.
Ze stuurde het per post. .. Mooi!

Ik mail het jullie door – haar eigen handschrift is evenwel veel mooier…

Zondag 27 oktober kwamen we samen, niet in het PCS te Hasselt, maar in St. Truiden, waar de tentoonstelling loopt over Franciscus en de sultan.

Pater Bob van Laer gidste, ons gedurende meer dan een uur. Met veel vuur maakte hij ons duidelijk hoe Franciscus weigerde – in de tijd van de kruistochten – de moslims te zien en te bejegenen als gevaarlijke veroveraars. Moslims zijn voor hem ook mensen naar Gods beeld en moeten dus, voor alles, als medemensen benaderd worden.

Vooraf werden we “vorstelijk” ontvangen bij Rita voor onze picknick, waar we bijna in feeststemming aankwamen onder de indruk van de mooie rustige eucharistieviering met zangkoor en samenzang in de O.L. Vrouw Kerk.
Ook de homilie over hoogmoed en nederigheid, minachting en respect, over zelfverheerlijking en openheid – naar God – maakte diepe indruk.

Tot zover…van Zr. Kaat          Ze schreef er nog bij: “Zo goed als het kan…..”

Ingestuurd door Marijke

Aan tafel bij Marijke

---

22 oktober 2019

We stapten uit de auto en vooraleer we de deurbel konden indrukken deed Marijke al open. Na een hartelijke begroeting begonnen we – in de keuken – onze meegebrachte gerechtjes op te warmen. De tafel was al gedekt. In de veranda werd meneer konijn nog getrakteerd op een proper huisje en een lekkere maaltijd. De nog aanwezige tuinmaterialen, die door 4 sterke mannen van ‘Samen in Vreugde’ in het weekend waren gebruikt, werden opgeruimd. En door de deuropening kon je een mooi verzorgde tuin aanschouwen, klaar voor de winter. Dikke merci!

Nadat eenieder klaar was met zijn of haar taakje, konden we aan tafel.
We zongen ‘Ubi caritas’ en genoten van de heerlijke gerechtjes en onze conversatie…

Enkelen waren de avond voordien naar “Christen Forum” geweest in het cultureel centrum te Hasselt. Prof. Dr. Johan De Tavernier maakte indruk met zijn uiteenzetting van ‘Laudato Si’.  Vermits ‘Laudato Si’ binnen ‘Samen in Vreugde, christenen in weer en wind’ steeds weer opduikt, werd het ook nu de gespreksstof aan tafel…

Het gesprek werd beëindigd en de tafel afgeruimd. Tijd nu om het stil te maken voor het evangelie van de dag : Lucas 12, 35-38. We vertelden elkaar wat ons raakte. Hierna een korte bloemlezing.

• Jezus die naar de bruiloft is…
  • bruiloft = teken van houden van elkaar/trouw blijven.
• Een Jezuïet vertelde : Bruiloft van Kana.
  • = bruiloft met ieder van ons, Hij is onze bruidegom.
• Om de Liefde wakker te houden
  • Nu leven, nu waakzaam zijn…
• Houd je lamp brandend. Leef met Hem in Liefde. Dan is het leven een feest, ook al is het soms moeilijk…
• Marijke verwees naar de homilie in de eucharistieviering van ’s morgens, waarin de priester vertelde :
  • Jezus doet ook dikwijls een schort aan om ons te dienen.
    Die dienende houding geeft Hij ons als wij Hem graag zien.
  • Een mooi beeld: het wederzijds houden van elkaar.
• Hij kan maar feest met ons vieren als we van Hem houden.
• Uit het voorwoord kwam ook:
  • Hij roept ons op om ‘bewust’ te zijn van Zijn aanwezigheid, door op zoek te gaan naar Zijn Liefde -> onthechting en waakzaamheid
• Uit het nawoord kwam ook :
  • We mogen blij zijn dat we Jezus kennen -> via Hem kunnen wij tot God komen.

Het evangeliegesprek sloten we af met het mooie lied ‘Neem mij aan zoals ik ben‘.

En in Zijn Liefde namen we afscheid van elkaar.

Petra

Aan tafel bij Marijke

8 oktober 2019 

De deur bij Marijke stond op een kier. Een uitnodiging om naar binnen te gaan, wat we, na een duwtje op de bel, ook deden. Marijke was niet meteen te vinden, tot we buiten, achter in de tuin, beweging zagen: mensen waren volop noten aan ’t rapen. En daar was ze, ons Marijke. En terwijl zij zo bezig waren, startten wij alvast met het opwarmen van de meegebrachte gerechtjes, en het dekken van de tafel. Het was een hele bedrijvigheid in de keuken. We voelen er ons thuis!

Na het begroeten van de notenrapers en de nog wat later gearriveerde “vreugdegangers”, konden we aan tafel bij Marijke! We zongen samen ‘Laudate omnes gentes’ en genoten van de gerechtjes en het gezellig keuvelen dat later uitmondde in een meer diepgaand gesprek. Een gevoel dat aanwezig was bij enkelen om ook met nieuwe mensen de liefde van Jezus te kunnen delen… Hoe we mensen zover kunnen krijgen om open te staan voor Hem en misschien hun weg te vinden naar ‘Samen in Vreugde, christenen in weer en wind’…
Het was een goed gesprek met mooie inzichten, in goede banen geleid door Marijke, zodat ieder aan het woord kwam en dat we naar elkaar luisterden…
Het gesprek werd beëindigd en de tafel afgeruimd. Tijd voor het evangelie van de dag : Lucas 10, 38-42.
Dit bracht ons zoveel om dankbaar voor te zijn, zelfs een antwoord op de vragen uit ons  tafelgesprek:

• Luisteren naar de woorden van God…
• Niet teveel regeltjes…
• Doe wat Hij u zeggen zal… Luister naar Hem…
• Tijd die wij besteden aan het woord van God is geen verloren tijd…
• Hij geeft ons leven…

Uit het voorwoord klonk ook: wanneer wij het woord van God zijn werk laten doen, lukt alles…
Uit het nawoord kwam naar voren: wie niet eerst naar God luistert heeft niets in de wereld te brengen…
En een mooie gedachte om af te ronden: We mogen zowel Maria als Marta zijn, als het maar in evenwicht is…
Afsluitend zongen we het mooie lied ‘Neem mij aan zoals ik ben‘.

We voelden dat we weer wat gegroeid waren…

We konden met een tot rust gekomen ingesteldheid afscheid nemen van elkaar, wetende dat Hij verbonden is met ons, die er voor openstaan en dat Hij ons de weg zal wijzen…

Lieve groetjes,
Petra

 

Zie, alles wordt nieuw!

Najaarsretraite Ranst 30 september tot en met 4 oktober

9 vreugdevrienden arriveerden op 30 september omstreeks 11 uur in Hof Zevenbergen te Ranst. Het was een hartelijk weerzien. We  hadden er allemaal naar uitgekeken. Het welkom van Broeder Luc was nog een extra prikkel om ons weer onmiddellijk thuis te voelen. Na de kamerverdeling kregen we nog de tijd om er ons te installeren.
Om 12 uur hielden de zusters hun middaggebed, een gelegenheid tot gebed waarvan we de hele week dankbaar gebruik maakten. Hierna werden we elke dag opnieuw verrast met een gevarieerd en rijkelijk middagmaal, aangepast aan ieders dieet. Ook het avondeten had telkens een verrassing in zich. We spraken af ontbijt en avondmaal in stilte te nuttigen.
Om 15u00 uur mochten we proeven van een eerste inleiding, die al snel werd omgedoopt tot “impulsmoment”. Om 17u00 was er het avondgebed in de kapel bij de zusters. Na het avondgebed (17u30) bleven we nog een half uurtje in stille aanbidding bij Jezus. Het avondeten werd geserveerd om 18u15.
Na de afwas werd ook de mogelijkheid geboden om het nieuws te volgen op TV.
Om 19u45, een belangrijk moment in de dag, uitwisseling, met aansluitend de dagsluiting. ‘ s Morgens  om 8u00 namen we deel aan de lauden (morgengebed). Tot zover de dagindeling. Gedurende de week kwamen nog 4 vreugdevrienden een dag mee-beleven.

De retraite kreeg als thema: “Zie alles wordt nieuw” (naar Jesaja 43:19-Zie, iets nieuws ga Ik maken, het is al aan het kiemen, weet gij dat niet?), verbonden met het jaarthema van onze Kerk: “Gods akker zijn wij… groeien in heiligheid”
Een retraite kan mooi, intens en goed zijn… maar de inhoud en wat we beleefd hebben gaat vaak verloren in de stroom van het leven of raakt erdoor op de achtergrond. Heel soms duikt hier of daar nog vaag iets op uit onze herinnering. Daarom is het belangrijk dat wij ons blijven toevertrouwen aan het eeuwige liefdesverbond en blijft het onze opdracht om vanuit ons “zijn”, licht te brengen in donkere dagen. Dat is wat Samen in vreugde, christenen in weer en wind ook doet.
We moeten nieuwe dingen echter zien met hun schaduwzijden – donkere kleuren – maar we dienen erover te waken dat we de andere kleuren niet uit het oog verliezen. God kleurt ons leven!
Doorheen de dagen nam Broeder Luc ons mee naar de bron van het wonder om er te drinken van het leven dat elk moment opborrelt. We mochten het licht van Jezus ontdekken en ons geborgen weten. We kregen de opdracht te schitteren zodat Gods liefde in de wereld schijnt.
We werden geroepen om de weg van God te ontdekken en te volgen. Met HEM onderweg! “Uittocht, doortocht, intocht. Altijd op toch. – soms in de tocht.” We mogen leven in het geloof en van de hoop dat God ons nooit aan ons lot overlaat. Op Hem mogen wij blijven vertrouwen. Zelfs een splinter, weggevlogen terwijl een specht op een boom inhakt, kan een teken van hoop zijn.
En al misten we de dagelijkse eucharistieviering, we hebben genoten van de vredevolle stilte, en van het gebed van de zusters. En er heeft veel vreugde geklonken bij de uitwisseling van gedachten en ervaringen. We kunnen gesterkt weer onze dagelijkse bezigheden opnemen, een beetje gegroeid in heiligheid, als nieuw-geboren vreugdevolle mensen.
Bedankt iedereen