Ik mocht vorige week mee op retraite in Brecht samen met ‘Samen in Vreugde, christenen in weer en wind’. Nu ik weer thuis ben in Turnhout laat ik deze dagen opnieuw voor ogen komen en ik voel de nood om er iets van aan de gemeenschap terug te geven.
Berty heeft veel foto’s gemaakt en dat is altijd fijn om zo te kunnen terugkijken, maar echt weergeven wat we daar beleefd hebben is moeilijker. Ik wil mezelf een lid van ‘Samen in Vreugde’ noemen van op afstand. Zo kwam ik met een tiental mensen samen die ik niet kende maar toch voelde ik me niet vreemd. Van in het begin voelde ik een warmte die deugd deed. Zin om iedereen beter te leren kennen. Dat gebeurde ook in de loop van de eerste en tweede dag, toen bleek dat mijn start van deze dagen me zwaar viel. De betrokkenheid op mijn pijn door Noëlla, en de openheid van de groep naar mij was heel helend, genezend. We hebben hard gewerkt allemaal om de vreugde te beleven en dat doet iets met een mens, met mij.
Het heeft me sterk verbaasd dat men die vreugde zo intens kan beleven en wil delen met elkaar en met mij! Voor mij is het niet zo gewoon om zo eerlijk, open en vrij over het beleven van Gods aanwezigheid te getuigen. Het is een aanzet geweest om zelf te duiken in Zijn Liefde en die in mijn hart verder toe te laten.
HARTelijk dank aan alle deelnemers voor deze kans die jullie me gaven.
Bij de bidgroepjes geven ze ons hou-vast-puntjes. Bij de retraite was er blijkbaar een hou-vast-psalm… Psalm 16 kreeg er een bijzondere betekenis. We zouden er nog van horen.
Berty stuurde nog een hele reeks foto’s, een mooie herinnering.
Samen in Vreugde 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.